Nog meer andere goede mensen, waarvan sommige onderweg een eerste heilzame ontroering ontvingen, en zelfs meerdere mannen sloten zich bij de kleine groep aan en deze trok als een kleine stoet in de beste orde onbeschrijfelijk ontroerend door de straat. Het was bijna een talrijker groep dan die van Jezus, afgezien van het vele volk dat Hem naliep. Naamloos groot, hartverscheurend waren de smarten van Maria op deze weg, vooral wanneer zij de strafplaats in het zicht kreeg en bij het beklimmen van de hoogte. Inwendig voelde zij al de pijnen van Jezus en bovendien griefde haar de droefheid Hem te moeten overleven. Ook Maria Magdalena was geheel verscheurd en door haar buitengewone droefheid als buiten zichzelf; haar gang was waggelend; zij werd als geslingerd van de ene smart in de andere. Nu eens was zij sprakeloos, dan uitte zij jammerklachten; nu eens was zij als stijf en verstard, dan wrong ze zich de handen; van klagen ging zij over tot dreigen; voortdurend moest zij door de anderen ondersteund, beschermd, tot kalmte aangemaand en tussen haar gezellinnen verborgen worden. Zij beklommen de Kalvarieberg aan de westkant, waar de helling zacht is en zij stonden in 3 groepen op ongelijke afstanden van de ronde, aarden omwalling achter elkaar. De Moeder van Jezus, haar nichte Maria van Kleofas, Salome en Joannes traden tot dicht bij de kring. Marta, Maria Heli, Veronika, Joanna Chusa, Suzanna en Maria Markus stonden rondom Maria Magdalena een weinig verder af, terwijl laatst genoemde haar smart niet kon beheersen. Nog iets verder achteruit stonden ongeveer 7 andere vrouwen en tussen die groepen stonden goedmenende personen, die de verbinding tussen de groepjes onderhielden. De bereden Farizeeën hadden zich in groepen op meerdere plaatsen rondom de kring opgesteld, terwijl de Romeinse soldaten bij de 5 ingangen van de kring post hadden gevat. Fascikel 31 449