Jezus wordt aan het kruis genageld (Mt. 27, 35; Mk. 15, 24; Lk. 23, 33; Joa. 19, 18). 1927. Jezus, een beeld van ellende, werd nu door de beulen op het kruishout uitgestrekt. Eerst zette Hijzelf er zich op neer en de beulen stieten Hem dan op de rug en zij trokken zijn rechterhand tot boven het nagelgat in de rechterdwarsbalk van het kruis en zij bonden dan de arm met koorden stevig vast. Een hunner zette de knie op zijn heilige borst; een ander wrong de zich sluitende hand open en een derde plaatste een lange, dikke spijker in het dikke gedeelte van zijn rechterhand, waarmee Hij altijd had gezegend en begon met de ijzeren hamer woedend te slaan. Een zacht, helder, hartverscheurend weegekerm weerklonk uit de mond van de Heer; zijn heilig bloed spatte op de armen van de beulen; zijn handpezen scheurden en werden met de driesnedige spijker in het nauwe nagelgat gedreven. Ik heb de hamerslagen geteld, doch ben ze in mijn grote droefheid weer vergeten. De H. Maagd jammerde zacht en scheen het uitwendig bewustzijn verloren te hebben, maar Magdalena was GEHEEL buiten zinnen. De boren waren een groot stuk ijzer in de vorm van de Latijnse hoofdletter T. Er was geen hout aan en ook de grote hamers waren met hun stelen geheel van ijzer en uit één stuk; ze hadden ongeveer de vorm van de hamers waarmee de schrijnwerkers bij ons op de beitels slaan. De nagels, bij de aanblik waarvan Jezus over zijn gehele lichaam gehuiverd had, waren zo lang dat ze, in de vuist gehouden, van boven en van onder ongeveer een duim uitstaken; ze hadden van boven een afgeronde brede kop ter grootte van een kroondaalder, die de holte van een hand vulde; de stift was driesnedig, boven zo dik als een middelmatige duim, van onderen zo dik als een pink Fascikel 31 458