1928. Beneden op de kruisstam, ongeveer op een derde van zijn hoogte, was met een zeer grote spijker een vooruitstekend blokje bevestigd; het doel ervan was steun te verlenen aan de voeten die er op vastgenageld moesten worden, opdat Jezus meer staan dan hangen zou; zonder dat zouden de handen zijn doorgescheurd en zouden ook de voeten, zonder te breken, niet aangenageld hebben kunnen worden. In dat blokje was ook reeds bij voorbaat het nagelgat geboord. Ook was er reeds een uitdieping in gemaakt voor de hielen, zoals overigens op de kruisstam op meerdere plaatsen dergelijke uithollingen gemaakt waren, opdat de gekruisigde des te langer zou kunnen hangen. Ook moest er door bekomen worden dat de handen onder het gewicht van het lichaam niet doorscheurden en het lichaam niet neerstortte. Het hele lichaam was door het gewelddadig uitrekken van de armen naar de te ver van elkaar geboorde nagelgaten naar boven getrokken en zijn knieën hadden zich opgericht. Nu vielen de beulen op deze aan en ze met touwstrikken neertrekkend, snoerden zij die tegen het kruishout, doch zijn heilige voeten reikten, ten gevolge van de onjuist geplaatste nagelgaten, op verre na niet tot bij de voetblok. Nu verhief zich onder de beulen een verschrikkelijk vloeken en smaden tegen Jezus. Enigen stelden voor, andere gaten te boren in de kruisarmen, omdat het blokje moeilijk te verplaatsen was. Anderen zeiden met cynische wreedheid: “Hij wil zich niet uitstrekken, maar we zullen Hem aanstonds helpen!” Zij legden hierop een touw om zijn rechterbeen, trokken met folterend geweld de voet tot bij het blokje en bonden dan het been met touwen stevig op de kruisstam vast. Deze uitrekking van het lichaam was zo wreedaardig, dat Jezus’ borstkas kraakte en zijn beenderen zich ontwrichtten, waarbij Jezus luid jammerde: “Ach, mijn God, mijn God!” Fascikel 31 460