Maar toen het kruis met een luide schok rechtop in de put op de harde rots neerplofte, trad voor een ogenblik een algemene stilte in: het was of iedereen een nieuwe, nooit beleefde gewaarwording ondervond. Zelfs de hel schrok bij de schok van het neervallende kruis, doch steigerde in haar werktuigen, die tot een nieuwe aanval van vloek en hoon tegen hun slachtoffer overgingen. Maar ook bij arme zielen van afgestorvenen en in het voorgeborchte werd die schok vernomen; hij vervulde hen met vreugde en bange, hoopvolle verwachting; de schok klonk hun toe als de aankondiging van hun bevrijding, als het kloppen van de naderende overwinnaar aan de poorten van de Verlossing. Voor de eerste maal stond dan daar het heilig kruis in het midden van de aarde opgericht als een andere levensboom in het paradijs en uit Jezus’ breder opengescheurde wonden gulpten 4 heilige stromen op deze aarde neer om haar schuld af te wassen, de vloek van haar weg te nemen en om haar te herscheppen in een vruchtbaar paradijs voor de nieuwe Adam. Nadat het kruis opgericht en onze Heiland van de aarde verheven was en de woeste kreten van de beulen gedurende enige minuten voor een stille verbazing hadden plaats gemaakt, drong het geschal van vele trompetten en bazuinen uit de tempel tot hier door en kondigde aan dat de slachting van het voorafbeeldende paaslam begonnen was. Dit plechtig, betekenisvol geschal onderbrak het spotgeschreeuw van de bozen en het weeklagen van de vromen rondom het ware geslachte Lam Gods. Menig versteend hart werd vermurwd en dacht aan de woorden van Joannes de Doper: “Ziet het Lam Gods dat de zonden van de wereld op zich genomen heeft!” De verhevenheid waarop het kruis stond, kon iets meer dan 2 voet hoger zijn dan de grond er omheen. Toen de voet van de kruisstam geschoven was naast de kuil waarin hij geplant moest worden, bevonden zich de voeten van Jezus ongeveer op Fascikel 31 470