Het kruis was aan de achterkant enigszins rond; van voren was het vlak, doch op de nodige plaatsen een weinig uitgehold; het was ongeveer even breed als dik. De verschillende stukken van het kruis waren van een verschillende houtsoort en kleur; één stuk was bruin, een ander geelachtig en de stam donker, gelijk hout dat lang in het water gelegen heeft (cfr. fasc. 29, nr. 1806, voetnoot 26). De kruisen van de beide moordenaars waren ruwer en stonden links en rechts op de rand van de heuvel (hoogste heuvelvlak), op zulk een afstand van het kruis van Jezus dat een ruiter er tussendoor kon rijden; zij waren een weinig naar elkaar gekeerd en stonden dieper. Het woord tot Jezus richtend om te bidden of te honen, moesten de moordenaars naar Jezus opkijken en toen Jezus tot Dismas sprak, richtte Hij de blik een weinig neerwaarts. De aanblik van de beide moordenaars aan het kruis was schrikwekkend, vooral van degene die links van Jezus hing. Deze was tot in zijn diepste grond ontaard; op dit ogenblik was hij bedwelmd, half dronken en woedend; hij raasde, schimpte en vloekte. Hun lichamen waren geheel verwrongen, opgezwollen en geradbraakt. Hun gelaat was bruin en paarsblauw; zo ook hun lippen van de drank en van het bloed dat hun naar het hoofd steeg; hun bloedrode, gezwollen ogen puilden uit hun kassen. Wegens het knellen van de koorden huilden en schreeuwden zij afgrijselijk. Gesmas vloekte en lasterde. De pinnen waarmee de dwarsbalken op de stam vast zaten, duwden hun hoofd voorover; zij rukten en draaiden hun ledematen stuiptrekkend in alle richtingen en hoewel hun benen zeer strak vastgebonden waren, werkte toch een van beide zijn voet een weinig naar boven, zodat zijn knie vooruitstak. *** Fascikel 31 478