Zonsverduistering. – Tweede en derde kruiswoord (Mt. 27, 45; Mk. 15, 33; Lk. 23, 43-45; Joa. 19, 25-27). 1937. Tot omstreeks 10 uur, het ogenblik waarop Pilatus het doodsvonnis had uitgesproken, was in de morgen af en toe een hagelbui gevallen (nr. 1922). Hierop volgde helder weer en zonneschijn tot 12 uur en nu kwam zich een roodachtige nevel vóór de zon plaatsen. Om het 6e uur volgens de zon, dit was, gelijk ik zag, omstreeks half één – want de Joodse tijdrekening is anders en wijkt af van de zon – ontstond er een zeer wonderbare zonsverduistering. (Men moet weten dat de lengte der uren bij de Joden langer was  naar gelang de dagen langer waren, terwijl de zon‐uren allemaal  gelijk zijn).   Hoe het verschijnsel ontstond werd mij duidelijk met alle bijzonderheden aangetoond, maar helaas! ik kon het niet onthouden en ik beschik evenmin over woorden om het weer te geven of uit te drukken. Ik was in het begin van de gebeurtenis als buiten de aarde en ik zag allerlei hemelkreitsen (= hemelsferen, kringen) en sterrenbanen wonderbaar elkander doorkruisen. Ik zag de maan aan een andere zijde van onze aarde en zag haar als een vliegende vuurbol een snelle vaart nemen of sprong doen, en dan was ik weer in Jeruzalem en zag de maan boven de Olijfberg vol en bleek te voorschijn schieten en ze vloog uit het oosten met grote snelheid op tot vóór de zon, die reeds door een rode nevel verduisterd was. Eerst zag ik aan de oostkant van de zon als een duistere bank die een grote berg werd en haar weldra geheel verborg. In het midden was dit beeld of verschijnsel vaal, maar er omheen Fascikel 31 491