Verlatenheid van Jezus. – Vierde kruiswoord (Mt. 27, 46; Mk. 15, 34-35). 1941. Op Golgota maakte de duisternis een bijzonder benauwelijke indruk129. De gruwelijke kreten, de vreselijke verwensingen, de spotternijen en de pijniging van Jezus, de bedrijvigheid der beulen onder schreeuwen en vloeken gedurende de kruisoprichting; het binden der moordenaars aan hun kruisen en hun wanhopig gebrul, het heen en weer rijden van de Farizeeën onder gehoon, de aflossing der soldaten door een nieuwe afdeling; het wegtrekken van de beulen onder lawaai en dronkenmanspraat hadden in het begin van de zonsverduistering de benauwende indruk verminderd en dan volgde de strafrede van de rouwmoedige Dismas en de woedende uitval van de Farizeeën tegen hem. Maar nu groeide de duisternis aan, de toeschouwers werden ernstig en verlieten de een na de ander het kruis, Jezus beval toen zijn Moeder Joannes aan en zij werd hierop buiten de aarden wal gebracht. Er trad een bange plechtige stilte in. 129 De duisternis maakte een bijzonder benauwelijke indruk. – De ontsteltenis in de natuur is in evenredigheid met Jezus’ zielsverlatenheid. De overeenkomst van gesteldheid in het inwendige der ziel en in het weer en natuur daarbuiten, is iets dat veel voorkomt in de zielenwereld. De kleine Theresia heeft er de aandacht op gevestigd en het in haar leven bijna als een regel beschouwd. Het regende slagwater toen zij het paleis van de bisschop van Bayeux verliet, bij wie zij een teleurstelling had opgelopen in verband met haar roeping. In zijn evangelie doet Joannes opmerken dat het nacht was, toen Judas het Cenakel verliet om Jezus te gaan verraden (Joa. 13, 30). Hier bij Jezus is het desolate in de natuur zelfs miraculeus: dikke duisternis op de middag zonder natuurlijke oorzaak: zinnebeeld van vreselijker duisternis in zijn ziel, terwijl deze toch met de zon van de Godheid verenigd blijft. Geen verstand kan dit mysterie en het afgrondelijke van Jezus’ verlatenheid peilen. Fascikel 31 500