mens was en nu in het gevoel van zijn door God verlaten mensheid als Godmens de smarten van zijn verlatenheid in hun ganse omvang heeft gevoeld en de Kelk van smarten en verlatenheid tot de bodem toe heeft geledigd. En zo legde Hij dan te midden van zijn lijden luidop getuigenis af van zijn verlatenheid en verwierf daardoor voor alle godskinderen, die in de uiterste verlatenheid verkeren, het recht en de vrijheid om voor God, hun Vader, met kinderlijke, vertrouwelijke stoutmoedigheid hun nood te klagen. Zo riep Jezus omstreeks 3 uur met luider stem: “Eli, Eli, lama sabaktani”, d.i. “Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?” Toen deze luide kreet van de Heer de drukkende stilte rondom Hem verbrak, wendden enige spotters zich opnieuw driest naar het kruis en een van hen zei: “Hij roept om Elias!” En een ander voegde er aan toe: “Laten wij zien of Elias komt om Hem naar beneden te helpen.” Nauwelijks had de Moeder van Jezus de stem van haar Zoon vernomen, of opnieuw kon niets haar weerhouden; zij ijlde naar het kruis en Joannes, Maria van Kleofas, Magdalena en Salome volgden haar. 1944. Terwijl het hier en daar verspreide volk rondzwierf, jammerde en zuchtte, trok een groep van ongeveer dertig aanzienlijke mannen te paard uit Judea en meer bepaald uit het gewest van Joppe, die op weg waren naar het feest, daar voorbij. Ziende wat met Jezus gebeurd was en vernemend hoe men met Hem te keer was gegaan, brachten zij dit in verband met de dreigende natuurverschijnselen en zij gaven luidop uiting aan hun afgrijzen en zuchtten: “Rampzalige stad! stond de tempel van God niet binnen uw Fascikel 31 504