van een nieuw mens luidop uitriep: “Gezegend zij de Almachtige! de God van Abraham en Jakob. Deze was een rechtvaardig man, Hij is zeker Gods Zoon!” Vele soldaten, getroffen door het voorbeeld van hun hoofdman, deden zoals hij. Abenadar, die een nieuw, een verlost mens geworden was en Christus nu openlijk als de Zoon van God had gehuldigd, wilde niet langer in de dienst van Jezus’ vijanden blijven. Hij reed naar Kassius, zijn ondergeschikte, die later als christen Longinus genoemd werd, steeg af, hief zijn lans naar hem op en gaf ze hem. Daarna sprak hij nog enige woorden tot zijn soldaten en tot Kassius, die nu te paard steeg en het bevel overnam (iets over beide in de nrs. 2008-2013). Abenadar verliet hierop haastig de Kalvarieberg en spoedde zich door het dal Gihon naar de spelonken van het dal Hinnom (ten zuiden van Jeruzalem; nr. 1917, voetnoot 113). Hij deelde aan de leerlingen die in de spelonken ten zuiden van het dal Hinnom verborgen waren, de dood van de Heer mee en haastte zich vervolgens naar Pilatus in de stad. Op het ogenblik dat Jezus zijn stervenskreet slaakte en daarop de aarde beefde en de rots barstte naast het kruis, werden alle aanwezigen door een hevige schrik aangegrepen. Diezelfde schok en schrik voer door de gehele natuur, want in de tempel scheurde het voorhangsel midden door en vaneen; uit de graven stonden vele doden op; sommige muren van de tempel zonken, terwijl in vele wereldstreken gebouwen instortten en bergen verzakten (over dit laatste een nota na nr. 1959). Met Abenadar legden ook veel andere soldaten getuigenis af voor Jezus; ook velen onder het nog aanwezige volk en onder de laatst aangekomen Farizeeën bekeerden zich. Velen sloegen rouwmoedig op hun borst; vol wroeging en weeklagend dwaalden zij van de berg door het dal naar hun huis (nl. met een omweg door het beginnende dal van Gihon en door de Bethlehemspoort, daar de poort bij Kalvarië gesloten was). Anderen scheurden hun Fascikel 31 512