1953. Zakarias kwam te voorschijn uit de opening die de uitgevallen steen bij de bidcel van Simeon gemaakt had en hij richtte het woord tot de priesters die hij in het Heilige aantrof. Twee jong gestorven zonen van de vrome hogepriester Simon de Rechtvaardige, een voorvader van de oude Simeon, die bij de opdracht van Christus in de tempel geprofeteerd had141, verschenen op de leerstoel als geesten (in de vestibule van de tempel), in groter gestalten dan zij waren bij hun dood en ook ZIJ spraken bedreigingen uit in verband met de moord op de profeten en met het offer dat nu een einde zou nemen; zij maanden allen aan de leer van de gekruisigde Jezus te aanvaarden. Bij het altaar verscheen Jeremias en ook hij sprak dreigende woorden; hij verklaarde dat het tijdperk van het oude offer afgesloten en dat van het nieuwe offer ingeluid was. De verschijningen die zich voorgedaan hadden op plaatsen, waar alleen Kaïfas of de priesters ze gezien hadden, werden, evenals de woorden die zij gesproken hadden, verborgen gehouden of ontkend en op straf van de zwaarste ban werd verboden er over te spreken. Er ontstond ook nog een ander groot gedruis: de deuren van de tempel sprongen open en er weerklonk een stem die riep: “Laten wij uit deze plaats weggaan!”142. Hierop zag ik engelen uit de tempel wegzweven. 141 Simon de Rechtvaardige had deze bijnaam gekregen vanwege zijn ijver voor de godsdienst en zijn liefde voor het volk (Flavius Josephus). Hij leefde omstreeks 300 vóór Chr. K.E. noemt hem een ‘Ältervater’ van Simeon, wat betekenen kan een overgrootvader of eenvoudig voorvader, dus een van Simeons voorvaderen. 142 De deuren sprongen open. – In fasc. 14, nr. 538, voetnoot 256 hebben wij reeds aangetoond hoe door Flavius Josephus Jezus’ boetpredicaties verdraaid voorgesteld werden in de episode van de man, een soort gek of profeet, die 4 jaren lang vóór de ondergang van Jeruzalem door de straten Fascikel 31 528