Nikodemus, Jozef van Arimatea en vele anderen namen nu ook afscheid van de tempel en verlieten hem (zoals vroeger reeds het Sanhedrin). Hier en daar lagen lijken op de grond; andere wandelden in sommige zalen en gangen tussen het volk en spraken dreigende woorden. Op het ogenblik dat de engelen hun geroep van afscheid van de tempel lieten horen, verlieten ook de doden de tempel om naar hun graven terug te keren. De leerstoel in de voorzaal viel insgelijks neer. Velen van de 32 Farizeeën, die het laatst op de Kalvarieberg aangekomen waren, keerden gedurende deze algemene verwarring naar de tempel terug, en daar zij zich aan de voet van het kruis reeds bekeerd hadden, werden zij door al deze tekenen des te dieper getroffen, zodat zij tegen Annas en Kaïfas in heftige verwijten uitvoeren, waarna ook zij zich uit de tempel verwijderden. 1954. Annas, die eigenlijk de hoofdvijand van Jezus en van het begin af de ziel van alle kuiperijen tegen de Verlosser en de leerlingen was geweest en aan de aanklagers van Jezus de beschuldigingen van Jezus voorgefluisterd had, was nu als waanzinnig van angst en vluchtte in de tempel van de ene hoek in de andere en zocht de meest verborgen en minst toegankelijke kamers op (cfr. nr. 1940 en voetnoot 127). Ik zag hem ook in een verborgen kamer gebracht, waar een aantal van zijn trawanten hem omgaven. Hij jammerde en jankte en zat ineengekromd, als leed hij aan kramptrekkingen. Om zijn moed op te beuren had Kaïfas hem reeds eenmaal stevig omarmd en aan zijn hart gedrukt, doch te vergeefs: de verschijning van doden had hem de wanhoop nabijgebracht. Kaïfas, hoewel in de grond niet minder beangstigd, had zulk een hoogmoedige, hardnekkige, onverzettelijke duivel in zich, dat hij zijn ontsteltenis niet liet merken. Hij trotseerde alles en weerstond met blinde woede, onbuigzaamheid, schaamteloze Fascikel 31 530