1955. Terwijl dit alles in de tempel voorviel, heerste dezelfde schrik en angst op vele plaatsen in Jeruzalem. Aanstonds na 3 uur stortten vele graven in, vooral naar de kant van de Tuinenwijk ten noordwesten van de stad, doch binnen de muren. Hier en daar zag ik lijken in de graven liggen, in grafdoeken gehuld; in andere graven lagen slechts verrotte lompen met een geraamte en uit andere kwam een onverdraaglijke stank naar buiten. De trappen van het gerechtshuis van Kaïfas, waarop Jezus gestaan had en bespot geworden was, stortten in; hetzelfde gebeurde met een deel van de haard in het voorhof of atrium, waar Petrus zijn Meester was beginnen verloochenen. De verwoesting was zo aanzienlijk, dat een nieuwe ingang moest aangebracht worden. Hier verscheen het lijk van de hogepriester Simon de Rechtvaardige, uit wiens geslacht Simeon gesproten was, die profeteerde bij de opdracht van Christus in de tempel. De verschijning sprak hier dreigende woorden wegens het onrechtvaardig vonnis, dat men hier tegen Jezus geveld had. Op dit ogenblik waren meerdere leden van de Raad hier vergaderd. De dienaren die gisterennacht aan Petrus en Joannes de toegang vergund hadden, bekeerden zich en vluchtten weg naar de spelonken waarin de leerlingen verscholen waren. Bij het paleis van Pilatus brak de steen en zakte de plaats waarop Jezus stond, toen Hij door de landvoogd met de woorden ‘Ecce Homo’ aan het volk voorgesteld werd. Alles schudde en beefde en op het voorhof van het nabije rechtshuis (van Herodes) (voorhof dat nu tussenplein geworden was tussen Pilatus’ paleis en het forum), zonk de plek, waar men de onschuldige kinderen, die Herodes had laten vermoorden, in de grond had gestopt. Op nog andere plaatsen van de stad scheurden muren of stortten gedeeltelijk in, doch geen enkel gebouw werd totaal vernietigd. Fascikel 31 532