Niet alle lichamen die door de instorting van graven zichtbaar geworden waren, verrezen; vele kon men zien, doordat zij hun graf gemeenschappelijk hadden met opgestane doden; andere echter, in groot aantal, wier zielen Jezus uit het voorgeborchte naar hun lichamen had teruggezonden, richtten zich met hun lichaam op, sloegen de gelaatsklep van voor hun aangezicht op en schreden dan als zwevend door de straten naar de hunnen; zij traden binnen in de huizen van verwanten en afstammelingen die zij streng bedreigden wegens hun medeplichtigheid aan de moordaanslag op Jezus. Ik zag ieder van die gestalten met een ander, die in zijn leven een vriend of bekende van hem geweest was, samenkomen en vervolgens twee en twee door de straten van de stad gaan; ik zag aan die gestalten geen beweging van de voeten onder het lange linnen kleed of omhulsel; het was alsof zij langs de grond streken, gleden of zweefden. Hun handen waren gedeeltelijk met brede windsels omwonden; deels waren ze verborgen in omgewonden lange mouwen, die op en tot onder de handen neerhingen. 1957. De gelaatsdoeken waren over het hoofd opgeslagen; de gele, vaalbleke gezichten zagen er mager, verdord en verdroogd uit in de witte omlijsting van een lange grijze baard; hun stemmen klonken vreemd en ongewoon; deze stemmen, die vermaningen, dat zwevend glijden van plaats tot plaats, onweerhoudbaar, om niets rondom hen bekommerd-zijn waren hun enige uitingen of handelingen; ja, zij schenen slechts belichaamde stemmen te zijn. Zij verschilden onderling een weinig in kleding, volgens de gebruiken van het tijdperk waarin zij geleefd hadden, ook volgens hun stand en leeftijd. Op de hoeken waar zijwegen begonnen en waar men met bazuingeschal Jezus’ doodvonnis had afgekondigd, hielden zij een ogenblik stil, verheerlijkten zij Jezus om zijn dood en riepen zij: “Wee over zijn moordenaars!” Het volk luisterde van ver toe naar hun boodschap, sidderde van angst en zohaast zij zich weer in beweging stelden, sloeg het op Fascikel 31 534