vermengde met de bijzonderheden die ik gezien en hier verteld heb, en daardoor een grote vermaardheid verworven heeft, maar ik weet niet meer juist hoe heel deze geschiedenis samenhangt of ineenzit. De naam van die man luidde ongeveer als Tamus of Tramus, meen ik. *** In nr. 1957 sprak K. van verschijnselen en tekenen in afgelegen landen.    In verband hiermee laten wij enkele mededelingen volgen.   - Flegon, vrijgelatene van keizer Hadrianus, vertelt dat in het 4e jaar  van de 2e olympiade (= jaar van Jezus’ dood) de grootste  zonsverduistering heeft plaatsgehad, die men ooit heeft  waargenomen, aangezien de sterren schenen midden op de dag.    Hij voegt eraan toe dat een grote aardbeving met die duisternis  samenging.    - Thallus bevestigt dezelfde gebeurtenissen.    - Dionysius de Areopagiet studeerde toen te Heliopolis in Egypte.  Hij  was met zijn vriend Apollofanes getuige van de onnatuurlijke  zonsverduistering.  De laatste zegde hem: “Vriend, dit zijn  bovennatuurlijke en goddelijke tekenen.” (cfr. fasc. 7, nr. 180).   - “In uw archieven, argumenteerde Tertullianus tegen de heidenen,  staat het wonder aangetekend van een nacht die inviel midden op de  dag op het uur van Jezus’ lijden.”   - In ‘Vertellen’, IV, blz. 127, verhaalt P. Hilarion Thans: “De berg Alverno  (in Italië) is een echt natuurwonder.  Een rotsmassa van kilometers  omtrek en 300 m hoog, is van boven tot onder gespleten en beide  gevaarten zijn ook zijwaarts verschoven.  Waarschijnlijk is de hele  kruin in tweeën uiteengevallen.  Vandaar de loodrechte wand aan de  noordzijde.  In het woeste dal aan de voet van die rotsen moet men  eeuwenoude bomen gevonden hebben, diep in de grond versteend,  bedolven onder reusachtige instortingen.  Aan de H. Bonaventura  werd geopenbaard, vertelt verder P. Hilarion Thans, dat de berg  aldus is uiteengevallen op het ogenblik van Christus’ dood, toen de  rotsen scheurden.”   Fascikel 31 546