Augustinus, 12 steden in Azië, volgens Plinius, vele huizen te Nicea in  Bittinië (hetzelfde, reeds genoemde Nicea) volgens Eusebius, vele  machtige steden met hun tempels, paleizen, torens, huizen en  versterkingsmuren volgens Orosius.    In Judea vergingen geen steden, maar alle huizen waggelden zo  geweldig op hun grondvesten, dat de mensen vreesden dat elk  ogenblik alles op mekaar neerstorten zou.   Op vele plaatsen van de wereld barstten de hardste rotsen met zulk  een geweld en gekraak, dat het scheen dat de schudding ze moest  vernietigen.  Dit is het geval geweest met de berg Monteserrato in  Spanje, met de berg Cajeta in de Campania, met de berg Al‐Verno in  Etrurië.    Volgens de H. Hiëronymus was de reusachtige bovendrempel van de  hoofdingang van de tempel te Jeruzalem doorgebroken.    Kochem besluit het hoofdstuk van het verhaal dezer gebeurtenissen  met de beschrijving van een voorval dat wij hier trouw weergeven,  afgezien van een geringe inkorting, om te laten zien hoe K.E. weer  eens oorspronkelijk is en onafhankelijk zowel van Kochem als van  zijn litteraire bronnen, nl. Plutarchus’ boek over ‘Het einde van de  orakels’ (naverteld en aangevuld door Rabelais).   Het slot bij Kochem luidt als volgt:  “Ook de duivelen in de lucht, op de aarde en in de hel waren in grote  angst, want zij werden door Jezus’ dood van hun macht beroofd en  heviger gefolterd.  Vandaar dat wij lezen hoe op dezelfde Goede  Vrijdag (een zekere Thamas, wiens naam ons door Plutarchus bekend  is), de stuurman van een zeilschip, dat tijdens een vaart van  Griekenland naar Italië aan een eiland voorbijvoer, een stem in de  lucht hoorde, die riep: “Als gij het Groene Moeras bereikt hebt,  verkondigt daar dat de grote Pan (een godheid uit de antieke  heidenwereld, van welke naam onze woorden paniek en panische  schrik voortkomen) gestorven is”.    Daar gekomen voerde de stuurman Thamas de opdracht uit en men  vernam daarop een vervaarlijk gehuil en gejammer, als beklaagde  zich een enorme menigte, hoewel niemand te zien was.  Het waren  de duivelen die zich in dat moeras ophielden en bij het vernemen van  de dood van de oppergod zich naar de hel teruggedreven voelden.   Fascikel 31 548