diens lichaam uit Macherus, een vesting van Herodes, naar Hebron brachten150. De beenderen van de moordenaars worden gebroken (Joa. 19, 31-37). 1963. Diepe stilte en rouw heersten intussen buiten de stad op Golgota. Het volk had zich uit schrik en angst teruggetrokken en verborgen. De Moeder van Jezus, Joannes, Magdalena, Maria van Kleofas en Salome stonden of zaten met gesluierd hoofd tegenover het kruis, weenden en treurden. Enige soldaten zaten op de aarden ringwal en hadden hun lansen naast zich in de grond geplant. Kassius reed op en neer, terwijl de soldaten op de heuvel een praatje sloegen met kameraden, die verderaf beneden stonden. De lucht was somber; de gehele natuur scheen in diepe rouw gedompeld. Spoedig kwamen er 6 beulen opdagen, die ladders, spaden, koorden en zware, driehoekige ijzeren knuppels of baren bij zich hadden om de beenderen van de gekruisigden te breken. Toen dezen de kring van de strafplaats betraden, trokken de vrienden van Jezus zich een weinig achteruit. De H. Maagd werd overvallen door de geheel nieuwe, hartverscheurende vrees dat de beulen nu ook nog het lijk van haar Zoon smadelijk zouden verminken, want zij klommen reeds op hun ladder die zij tegen het kruis van Jezus geplaatst hadden, stootten tegen zijn heilig lichaam aan en beweerden dat Hij zich 150 Nota van Brentano: Zij beschreef de hier vermelde draagbaar als een lange, lederen kist of koffer, die door het inschuiven van sterke, doch lichte stangen van een hand breed de vorm kreeg van een dichtgemaakte lijkkist, die men bij de uiteinden van de vooruitkomende stangen op de schouders kon dragen. Fascikel 31 552