Opening van Jezus’ zijde (Joa. 19, 31-37). 1964. De beulen schenen nog te twijfelen aan de dood van de Heer. De vrienden van Jezus waren door het gruwzaam optreden van de beulen bij het breken van de beenderen der moordenaars, nog angstiger geworden; zij zouden immers terugkeren en met het heilig lichaam van Jezus op dezelfde gruwzame wijze te werk gaan. Doch Kassius, later Longinus genaamd, de onderofficier die het opperbevel van Abenadar had overgenomen, gaf door zijn ingrijpen een ander verloop aan het gebeuren. Longinus was een ietwat drukdoend en dienstijverig man van 25 jaar. Door zijn gewichtigdoenerij en zijn opdringerige bemoeiingen als ambtenaar, evenals door zijn zwak gezicht en schele ogen wekte hij niet zelden de lachlust van zijn ondergeschikten op. Het zien van de woedende, brutale handelwijze van de beulen, van de angst en bezorgdheid der H. Vrouwen vervulde hem opeens onder een schielijke aandrijving van Gods genade met grote vurigheid en maakten hem tot de vervuller van een profetie. Zijn lans, waarvan de delen verkort in elkander staken, schoof hij verlengend uiteen, bevestigde de punt of het blad op het boveneinde, wendde zijn paard en richtte het ijlings opwaarts naar de beperkte kruin van de Kalvarieheuvel; het paard kon daar nauwelijks draaien en ik zag dat het op zijn hoede was voor de scheur in de gebarsten rots. Kassius nu, staande tussen de kruisen van Jezus en van de goede moordenaar ter rechterzijde van het lichaam van Onze Heer, nam zijn lans met beide handen vast en dreef ze met zulk een geweld opwaarts in de hol gespannen rechterzijde van de Verlosser, dwars door heel het binnenste en het Hart, dat haar punt aan de andere kant uitkwam en links op de borst een kleine wonde opende. Daar hij de heilige lans even onstuimig uittrok, liep er uit de wijde Fascikel 31 554