wonde van de rechterzijde een rijke stroom van bloed en water, die als een stroom van heil en genade zijn omhoog gericht aangezicht besproeide. Hij sprong van zijn paard, viel op zijn knieën, en, zich rouwmoedig op de borst slaande, beleed hij Jezus voor alle aanwezigen152. 152 De doorboring van Jezus’ Hart is zeker een van de meest indrukwekkende passages van dit boek. Jezus’ hartewonde speelt een grote rol in het inwendig leven van vrome en vooral van mystieke zielen. Bij deze betekenisvolle opening van Jezus’ H. Hart, waarvan de overweging zo dierbaar was aan de H. Vaders, moeten wij een ogenblik in overweging verwijlen. Uit de nadruk waarmee Joannes dit gebeuren verhaalt, uit de gebruikte termen ‘een soldaat OPENDE de zijde van Jezus en dadelijk vloeide er WATER en BLOED uit” en ‘hij die het gezien heeft, legt er getuigenis van af’, blijkt dat de Evangelist er een diepzinnige betekenis en verheven rol aan toekent. De H. Vaders en Jezus zelf in private openbaringen hebben de geheimzinnige, mystieke betekenis en het belang ervan onthuld. Jezus’ bloed was vergoten en Hijzelf gestorven; de wereld was in beginsel verlost, maar de Verlossing moest nog worden toegepast. Deze toepassing nu geschiedt voornamelijk door de sacramenten - van het doopsel (water), dat het goddelijk leven meedeelt en - van de Eucharistie (bloed), die dat leven voedt, onderhoudt en vermeerdert of doet groeien. Zoals Eva uit de zijde van de slapende, bewusteloze, verrukte Adam genomen werd, zo wordt de Kerk geboren uit de zijde van de gestorven, in zekere zin slechts slapende Jezus. Zijn lichaam bleef verenigd met de Godheid en het moest spoedig verrijzen en weer leven. In de algemene opvatting van de mensen wordt de liefde vergeleken bij een wonde in het hart: Vulnerasti cor meum; je hebt mijn hart gewond, mijn beminde! Jezus heeft dit zichtbaar teken in zijn Hart gewild, tot een teken en bewijs van zijn oneindige, onzichtbare liefde. De liefde, heersend in het hart, draagt het beminde wezen in het hart. Fascikel 31 555