De beulen die middelerwijl kennis gekregen hadden van Pilatus’ verbod om de beenderen van Jezus’ lichaam te breken, dewijl het aan Jozef van Arimatea ter begrafenis afgestaan was, keerden niet meer op Golgota terug. 1966. De lans van Kassius bestond uit verschillende delen, die samengevoegd waren156. (Voor de beperkte betekenis van uitdrukkingen als ‘verschillende’ bij  K. zie VOORREDE, fasc. 9, nota 5).    Niet uiteengeschoven geleek die lans op een dikke staf van slechts middelmatige lengte. Het ijzer waarmee het Hart van Jezus doorboord werd, was een blad in de vorm van een peer (of hart, zoals op een kaartspel). Wanneer men de lans gebruikte, werd er boven op het blad nog een scherpe pin gestoken en beneden 2 beweegbare, snijdende, kromme messen uitgetrokken. Wat ik nu verteld heb, geschiedde bij het kruis van Jezus, even na 4 uur, terwijl Nikodemus en Jozef van Arimatea de nodige inkopen deden en alle voorbereidselen troffen tot de graflegging van Christus. Toen nu de vrienden van Jezus op Golgota en Jozef van Arimatea’s bedienden, die het graf kwamen reinigen, vernomen hadden dat Jozef met Pilatus’ toestemming het lichaam van Jezus van het kruis wilde afnemen om het in zijn eigen graf ter aarde te bestellen, begaf zich Joannes met de H. Vrouwen, aanstonds in de stad op de berg Sion, om aan de H. Maagd de allernodigste rust en verkwikking te bezorgen en tevens om daar nog het een en ander voor de ter-aarde-bestelling te halen. De H. Maagd had trouwens een klein verblijf in de bijgebouwen van het Cenakel (namelijk, 156 Lans van Kassius. – In de 7e eeuw was deze lans nog bewaard te Jeruzalem, naar het zeggen van Arkulfus, in een zuilengang van de Konstantijnse basiliek. De schacht bestond uit 2 delen. Met het blad en de messen zouden dit reeds ‘verschillende’ delen zijn. Fascikel 31 565