Nog meer bijzonderheden over de omgeving van  Kalvarië.   De voorgaande bijzonderheden ons door Katarina over dit onderwerp  meegedeeld zijn wel niet verbluffend of zeer verrassend, daar wij het  meeste ook uit de Bijbel, de topografie en archeologie kunnen te weten  komen, maar ze zijn toch verbluffend in deze zin dat dit alles  meegedeeld en bevestigd wordt door iemand die het alleen uit haar  visioenen kon weten en bovendien geregeld in een doodzieke toestand  verkeerde.  Aan dit laatste en andere verstrooiende omstandigheden  zijn sommige onnauwkeurigheden van weinig belang toe te schrijven.    Haar kennis van heel het H. Land, die ze krijgt naar gelang ze Jezus’  leven beschouwt, is een waar en groot mirakel te noemen.  Het gaat de  menselijke krachten en mogelijkheden te boven, is waarneembaar en  kan alleen door God teweeggebracht worden.  Welke andere wonderen  zouden er nog wel nodig zijn om tot haar zaligverklaring te kunnen  overgaan?  Maar het domme mensenverstand is onbevredigbaar.    Om deze aflevering van Emmanuel te sluiten, verlengen wij nog even de  beschrijving van Kalvarië en omgeving.  Alles zal een inleiding en  voorbereiding vormen voor de volgende verhalen van Jezus’ afdoening  van het kruis en zijn begrafenis.    Deze zullen het begin vormen van het vierde en laatste passienummer  en gevolgd worden door de zo heerlijke verrijzenis‐ en  verschijningsverhalen.  Samen zal dit alles nog een aanzienlijk fascikel  vormen.      In de nu volgende beschrijving zullen wel enige herhalingen voorkomen,  doch hoe beter wij met de plaatselijke omstandigheden vertrouwd zijn,  hoe meer voldoening wij aan de verhalen zullen beleven.  Overigens is  herhaling de moeder van geslaagde studiën.   ***  De plaats van Jezus’ dood was gelegen buiten de stad (Joa. 19, 17; Hebr.  13, 12), in een hoek door 2 buitenste stadsmuren gevormd.  Door de  uitbreiding van de stad en inlijving van de Tuinenwijk bij de stad een  tiental jaren na Jezus’ dood, tussen 42 en 44 kwam deze plaats binnen  Fascikel 31 579