‐ In 614‐615 werd ze door de Perzische vandalen tijdens hun verovering  van Palestina volkomen verbrand.    Bij gebrek aan middelen werd ze niet in haar geheel hersteld, maar  door abt Modestus vervangen door 4 kapellen die elk een heilige  plaats overdekten, nl.   1. het H. Graf,   2. Kalvarië,   3. de plaats of grot van de kruisvinding en   4. nog een plaats waarschijnlijk de steen van de zalving, waarop  Jezus’ lichaam voor de begrafenis bereid werd, zoals wij zullen  zien.  De laatste kapel was aan de H. Maagd toegewijd.   ‐ Tijdens de veroveringen van khalief Omar werden deze kapellen  gespaard en in ‘t bezit van de christenen gelaten, doch in 1009 door  de Egyptische khalief Hakem tot de grond toe neergehaald.    ‐ Reeds in 1048 herrezen ze opnieuw door toedoen van de Griekse  keizer Monomachus.    ‐ In 1099 namen de kruisvaarders Jeruzalem in.  Het wordt hun als een  grote verdienste aangerekend dat zij de verschillende heilige  herinneringsplaatsen weer in één grote kerk verenigd en onderling  verbonden hebben.  De inrichting was praktisch en vernuftig en de  kerk een juweel van bouwkunst.    ‐ Saladin liet ze na zijn overwinning op de kruisvaarders in 1187 in het  bezit van de christenen en ze bleef het tot heden.    ‐ In de jaren 1967‐1970 werd ze, dankzij de eensgezindheid en  overeenkomst tussen katholieken, Grieken en andere  godsdienstgroepen geheel vernieuwd met behoud van haar  Fascikel 32 596