een wijle in stille rouw op de grond gezeten, leunend tegen de beddekens of slaapmatten, die aan de muur opgerold hingen. Hierna richtten zij zich weer op, rolden de slaapmatten open, legden hun sandalen, gordels en een deel van hun klederen af, en wikkelden zich in een lange doek nauw in, vanaf de kruin van het hoofd tot de voeten, zoals zij gewoon zijn zich in te hullen om te slapen en legden zich voor een zeer korte rust op de open gespreide legerstede neer (Wikkelkleed, cfr. fasc. 1, nr. 19, voetnoot 43). Voor een korte rust, zeg ik, en inderdaad, aanstonds na middernacht, verhieven zij zich weer van hun bed, brachten hun kleding in orde, rolden de dekens weer op en kwamen rond de H. Maagd onder de lamp bijeen om koorsgewijze aan hun nachtgebedsplicht te voldoen. Sedert het gebed bestaat, heb ik zulk nachtgebed zeer dikwijls door  liefhebbende trouwe godskinderen en heilige mensen verricht zien  worden, hetzij een persoonlijke genade hen daartoe aandreef, hetzij  ze zichzelf die plicht hadden opgelegd volgens een goddelijke of  kerkelijke instelling.    Zo waren nu hier de Moeder van Jezus en haar gezellinnen getrouw aan dit nachtelijk gebed, ook na al dat doorstane leed. Jozef van Arimatea wordt gevangen genomen. 1992. Wat de mannen betreft, ik zag hen, nadat de sabbatoefening geëindigd was, nog eten (nr. 1991) en eindelijk ook gaan slapen. Meerderen van hen echter gingen naar andere woningen om hun nachtrust te nemen. Zij die in het Cenakel bleven, zouden, na een korte rust, te middernacht weer opstaan voor het gebed, zoals de vrouwen. Enkele mannen, onder wie Jozef van Arimatea, lieten van bij de vrouwen diegene roepen, welke verlangden naar hun huis in de Fascikel 32 638