… toen barstte zij smartvol los in tranen; Simeons profetie was nu immers in vervulling gegaan: het zwaard had nu al te vreselijk haar ziel doorboord en doorwoeld. Zij wees hun de plaats aan, waar zij Jezus als knaap onder de leraren had teruggevonden en zij kuste eerbiedig de leerstoel die Hij als jongen had beklommen. Ik zag hen ook bij de schatkist waarin de weduwe haar laatste penninkje had geworpen en op de plaats waar Jezus de overspelige vrouw van haar zonden had vrijgesproken. Nadat zij aldus alle door Jezus geheiligde plaatsen vereerd, aangeraakt, ja, ze een korte tijd met hun tranen besproeid, het gebeurde herdacht en met gebeden gevierd hadden, keerden zij naar Sion terug. 1999. Bij haar afscheid van de tempel was Maria ernstig bedroefd; in stilte stortte zij vele tranen, want de verwoesting en verlatenheid, waarvan zij getuige was op een feest dat anders zo plechtig en luisterrijk gevierd werd, legde een al te welsprekend getuigenis af tegen de zonde van haar volk. Zij herinnerde zich hoe Jezus over de tempel had geweend en hoe Hij geprofeteerd had: “Breekt deze tempel af en in 3 dagen zal Ik hem weer opbouwen.” Zij overdacht hoe de vijanden van haar Zoon de tempel van zijn lichaam afgebroken hadden en zij smachtte naar de derde dag om het woord van de eeuwige Waarheid in vervulling te zien gaan. Met het aanbreken van de dag in het Cenakel op Sion teruggekomen, begaf de H. Maagd zich met haar gezellinnen in haar woning in het afgezonderde zijgebouw, rechts op het binnenplein. Aan de ingang verlieten haar Joannes en de leerlingen om zich bij de andere mannen in het eigenlijk Cenakel te voegen. Met ongeveer 20 man bleven zij hier de gehele sabbat in de zaal van het Avondmaal afwisselend in rouw afgezonderd of in gebed onder de lamp verenigd. Fascikel 32 647