dat men de vrouw naar haar vaderland liet weerkeren. Dat is alles wat ik ervan onthouden heb. De honderdman Abenadar. 2011. Op 1 april 1823 zei de zienster onder opwekking van een relikwie:   “Heden is het ‘t feest van de H. Ktesifon, de hoofdman die bij de kruisdood van Onze Heer aanwezig was. De hele nacht heb ik vele beschouwingen op zijn leven gehad, doch door ziekte en ten gevolge van stoornis vanwege mijn omgeving heb ik het meeste daarvan weer vergeten. Enige trekken nochtans staan mij nog voor de geest. Abenadar (een Arabische naam), die later (bij zijn doopnaam) Ktesifon heette, was geboortig uit een land tussen Babylon en Egypte; hij was uit ‘Gelukkig Arabië’, rechts van de laatste woonplaats van Job. Op een niet steil gebergte liggen daar vierkante, onderling verbonden huizen, dáár woonde hij. De lieden lopen er rond op de daken, die trouwens geheel plat zijn. Daar groeien vele kleine bomen waarvan zij wierook winnen. Aan spalieren (= latwerk of staketsel voor leibomen) of latwerk kweken zij ook balsemstruiken; het was nevelig weer, toen ik me daar bevond; ik ben in zijn huis geweest; het is een zonderling gebouw, een verzameling als van louter vierkante onderling verbonden huizen, die boven plat zijn, groot en uitgestrekt, zoals het huis van een welgesteld man in dat land, doch laag gebouwd. De reden van deze lage bouwstijl zal wel zijn, dat er daar veel wind is en het huis hoog ligt. Abenadar was als vrijwilliger in dienst getreden bij de Romeinse bezetting in de burcht Antonia te Jeruzalem en wel om de gelegenheid te krijgen zich in allerlei schone kunsten te oefenen, want hij was een gestudeerde; hij was van geelbruine kleur, van Fascikel 32 674