Ik zag verder dat ook de wrede aannageling aan het kruis, de kruisoprichting, de opening van zijn zijde, de afneming en de graflegging aan die zielen getoond werden en dat de H. Maagd dit alles ondertussen beminnend en aanbiddend beschouwde in de geest. In mijn beschouwing was het mij nu weer als rustte het lichaam van de Heer opnieuw in het graf, doch nu als door de engelen op een geheimzinnige wijze geheeld, hersteld en weer voorzien van alles waarvan het gedurende zijn lijden beroofd was geworden. Ik zag het lichaam zoals te voren, in de lijkdoeken gehuld en in de windsels gewikkeld, tussen 2 aanbiddende engelen, die zich aan het hoofd- en het voeteinde hielden; het was door licht omgeven. Ik kan niet onder woorden brengen hoe ik dat alles heb gezien; er kwam daar zoveel in voor, ook zulke verschillende en onvertolkbare dingen, die ons verstand met zijn gewone begrippen onmogelijk vatten of doorgronden kan. Tijdens het visioen is alles mij klaar en duidelijk, wat mij nu zó duister en onbegrijpelijk voorkomt, dat ik niet beproeven wil het met woorden te beschrijven. Een heldere witte lichtstreep was nu boven de oosterkimme (kimme = horizon) verschenen en op dit ogenblik zag ik Magdalena, Maria van Kleofas (of Jacobi), Joanna Chusa en Salome (Lk. 24, 10), geheel in hun mantels gehuld, de woning naast het Cenakel verlaten. Zij droegen alle specerijen met zich mee, die zij gisteren in doeken hadden ingepakt en ene van hen droeg een brandende lantaarn, alles onder hun mantels verborgen. (Volgens Th. Neumann zou de lantaarndraagster Maria Magdalena geweest zijn). De specerijen bestonden uit verse bloemen om het lichaam te bestrooien, uit reukpoeder, uitgeperste sappen, reukstof en oliën om het ermee te begieten. Ik zag de H. Vrouwen met grote vrees hun schreden richten naar het poortje dat Nikodemus in de stadsmuur bezat. (Mt. 28, 1; Mk. 16, 1-2: Lk. 24, 1; Joa. 20, 1). Fascikel 32 711