Joannes teruggekeerd waren, beschouwden zij hun vertellingen als zelfbedrog en illusie van vrouwen. 2034. Joannes en Petrus – de laatste was van verbazing diep nadenkend geworden – ontmoetten op hun terugweg Jakobus de Mindere en Taddeüs, die hen naar het graf hadden willen volgen. Ook dezen waren zeer ontsteld, want ook aan hen was de Heer in de nabijheid van de Cenakel verschenen. Ik zag dat Jezus Petrus en Joannes voorbij was gegaan en ik kreeg de indruk dat Petrus de Heer zag, want ik zag dat hij eveneens plots ontsteld was, doch ik weet niet of ook Joannes Hem had herkend. In mijn visioenen op dit onderwerp zie ik thans te Jeruzalem en op andere plaatsen Onze Heer en ook andere verschijningen hier en daar vaak heel duidelijk in het bijzijn van andere mensen, zonder te bemerken dat deze Hem zien. Soms zie ik de een of andere onverwacht schrikken en verwonderd staan, terwijl anderen naast of bij hen geheel onverschillig blijven. Het is alsof ikzelf de Heer zonder onderbreking zie, maar tevens bemerk ik dat de mensen Hem toen slechts nu en dan bij uitzondering zagen. Het ging juist zoals bij het graf. Ikzelf zag de beide priesterlijke engelen in het binnenste van het graf voortdurend, vanaf de graflegging van de Heer, maar ik zag tevens dat de H. Vrouwen die engelen menigmaal niet, menigmaal slechts een van beide en dan weer allebei te zien kregen. De engelen die tot de vrouwen spraken waren de graf-engelen, die door hun kleding een priesterlijk voorkomen hadden. Slechts één van hen nam het woord en wanneer de deuren niet geheel geopend waren, zagen de vrouwen er ook maar één. Fascikel 32 727