Oogslag op de toestand en verdere gebeurtenissen. 2037. Ik zag ook, en wel, naar ik meen, op de volgende zondag209, hoe de Joden de tempel begonnen te reinigen, te wassen en te schuren. Zij strooiden kruiden en as van doodsbeenderen uit, brachten zoenoffers, ruimden puin op, bedekten de beschadigde gedeelten met planken en tapijten, camoufleerden de bressen en vulden daarna datgene van het paasfeest aan, wat zij op de dag zelf niet hadden kunnen volbrengen. Zij onderdrukten alle gepraat en gemor door officieel te verklaren dat de onderbreking van het feest en de beschadiging van de tempel eenvoudig het gevolg waren van de aardbeving en van het binnentreden van onreinen in de tempel om in deze staat van onreinheid het offer bij te wonen. Hierbij kwamen zij voor de dag met een visioen van Ezekiël, waarin sprake was van opgestane doden (Ezek. 37, 1, enz. ?), maar hoe zij dit gezicht te pas brachten weet ik niet meer. Vervolgens dreigden zij met straffen en zelfs met de ban. Zo brachten zij weliswaar allen tot zwijgen, want velen voelden zich medeplichtig aan de misdaad, doch feitelijk slaagden zij er slechts in, de grote, verstokte en verloren massa van het volk gerust te stellen, want alle betergestelden bekeerden zich nu reeds in stilte en heimelijk en deden dit later openlijk en onvervaard op het Pinksterfeest, of ook nog daarna in hun vaderland, wanneer de apostelen daar kwamen preken. De opperpriesters verloren hun stoutmoedigheid en wel in die mate, dat reeds ten tijde van het diakonaat van Stefanus gans Ofel en het oostelijk gedeelte van Sion de menigte gelovigen niet meer 209 Nota van Brentano: De zienster vertelde dit slot een weinig later en het is daarom onzeker of zij de Verrijzenisdag zelf of de eerste zondag na Pasen bedoelde. Fascikel 32 732