Emmanuel – Pinkstertijd. Jezus’ leven in de Kerk Uitweiding over de Ark. In de vorige aflevering van Emmanuel, nr. 33, eind nr. 2056 is gezegd dat wij een korte uitweiding zouden geven over de Verbondsark. Deze uiteenzetting geschiedt naar aanleiding van deze woorden van de zienster: “De 2 kerubs zaten op een versiering boven op de Ark, en wel met hun aangezichten naar buiten.” *** De eerste reden van bestaan van een Verbondsark bij de Israëlieten was, dat zij als een nog zinnelijk ingesteld volk, behoefte hadden aan een zichtbaar teken van Gods onzichtbare tegenwoordigheid in hun midden om hen te beschermen en uit hun noden te helpen. God voorzag hierin door hun de Ark van het Verbond te schenken. In de Ark werden de stenen tafelen bewaard, waarop God de Wet, de 10 geboden, had gegrift en op deze was het Verbond van God met zijn volk gegrondvest. Deze tegenwoordigheid van God onder zijn volk was veel méér dan een gevolg van zijn alomtegenwoordigheid: Hij verbleef op de Ark als Helper, Beschermer, Vader en Uitdeler van genaden. De Ark was een soort van koffer of korte kist, maar Hij verbleef niet in deze, zoals Christus in onze tabernakelen, maar Hij troonde op de Ark tussen 2 kerubsbeelden die zich in aanbiddende houding bevonden. Daarom wordt de Verbondsark ook genoemd: ‘de voetbank van God’ en er wordt van God gezegd dat Hij troont tussen de kerubs. Het denkbeeld van een Ark, kist of koffer, bestemd om heilige voorwerpen te bevatten en tot troon van de godheid te dienen, is ontleend aan de godsdienst der Egyptenaren in wier land de Israëlieten meer dan 400 jaren geleefd hebben. Nog tijdens hun verblijf in Egypte hadden de Israëlieten een soort Ark die zonder twijfel dezelfde rol vervulde als die der Egyptenaren: heilige voorwerpen te bevatten en een onderpand te zijn van Gods beschermende tegenwoordigheid in hun midden. Na hun Uittocht uit Egypte heeft God op de Sinaï de vorm van de nieuwe Ark die zij moesten maken om de stenen tafelen te bevatten en om er zelf op te Fascikel 34 911