tronen, ook vele bijzonderheden ervan nauwkeurig beschreven (Ex. 25, 10 22 en 37, 1 9). De koffer was bedekt of gesloten met wat men noemt het “verzoendeksel” met de betekenis: deksel om God gunstig te stemmen ter bedekking van de zonden. De Latijnse vertaling luidt immers: propitiatorium. Dit deksel was van goud. Op elk van de 2 lange einden verhief zich het beeld van een kerub in gedreven goud, die de ruimte boven het deksel met hun horizontaal vooruitgestrekte vleugelen omgaven. In deze ruimte, als het ware door de 4 vleugelen omsloten, troonde de onzichtbare God. Uit deze ruimte gaf Hij zijn orakels, kondigde zijn wetten, voorschriften, verordeningen af, beantwoordde Hij de raadplegingen van Mozes, de ondergeschikte leiders en van het volk. (Num. 7, 89; Ex. 25, 22; 30, 36). Op dit verzoendeksel gaf God soms zijn tegenwoordigheid te kennen door een lichtwolk die op het deksel verscheen en met haar glans het Allerheiligste vervulde, ook wel eens zo schitterend, dat de zondige mens het niet verdragen kon (cfr. I Kon. 8, 10 11; II Kron. 5, 13 14). De vraag rijst in welke houding men zich de kerubijnen moet voorstellen? Deze houding zal zeker iets te maken gehad hebben met die van de figuren die men op de godskoffer der Egyptenaren voorgesteld ziet, duidelijk weergegeven op de tekening hieronder. Deze is ontleend aan een reconstructie van de Israëletischer Ark op grond van Egyptische afbeeldingen (zie D.B. de schetsen bij het woord Arche, k. 917 918). Fascikel 34 912