was immers het breedste. Alle terrassen rondom de vijver waren met toehoorders vervuld. 2150. Terwijl de apostelen nu het woord tot hen richtten, werd de menigte zeer aangegrepen en ontsteld, want allen hoorden hen in hun eigen taal spreken (Hand. 2, 7-12). Bij deze verbaasdheid van het volk geschiedde het dat Petrus zijn stem verhief, zoals het in de handelingen der apostelen geschreven staat (Hand. 2, 14- 40). Daar zich nu velen voor de doop aanboden, wijdde Petrus met Joannes en Jakobus de Mindere op plechtige wijze het water (van de vijver). Petrus sproeide het wijwater dat zij uit het Cenakel in een lederen zak meegebracht hadden (zie nr. 2148) met de kwast in fijne stralen ver over de vijver. Het volk dat alle omkringen of terrassen vulde en in groepen gerangschikt werd, naderde groepsgewijze om de beurt tot de leerstoel van Petrus, schaarde zich er omheen en beluisterde zijn woord. De overige apostelen spraken, zoals reeds gezegd, bij de ingangen. 2151. De H. Maagd en de andere vrouwen waren in de synagoge nabij de vijver bezig met het uitdelen van de witte klederen aan de dopelingen. De mouwen van die klederen waren boven de handen met zwarte linten (om de arm) gebonden; na de doop werden ze losgemaakt en op een hoop gestapeld. Zelfde manier van spreken in Ex. 27, 4-8: “Een rooster moet in het brandofferaltaar aangebracht worden in het midden van zijn hoogte, te beginnen van onder.” De 5 omkringen van de vijver zijn te verstaan als de 5 segmenten van een cirkel, niet als 5 omlopende stroken. In dit geval zou het geen zin hebben dat er in ieder kring een spreker optreedt. Fascikel 34 928