voelde ik een onweerstaanbare begeerte om mee te arbeiden en hulp te verlenen. 2162. Op het altaar stond een bewaarkast of tabernakel in de vorm van een klok (reeds vermeld in nr. 2157, blz. 297). Het geleek op een kevie (= duivenmandje, val om dieren te vangen meestal van vlechtwerk) en was met een fijn en schoon kleedje of velum omhangen en dit kleedje was van voren, als een bisschopsmantel, met 2 metalen schildjes gesloten. Boven eindigde het (nl. dit tabernakel) met een knop waarbij men het kon opnemen en verdragen. Aan beide zijden stonden lampen met verscheidene armen, waarop wieken brandden, die echter niet van wolle waren. Een wit, doch bontgestreept gordijn omgaf het hele altaar. Dit gordijn hing neer van een troonhemel (soort van koepelvormig baldakijn), die bestond uit 5 banen stoffe, die zich van boven verenigden in een punt, waarbij heel dit verhemelte opgehouden werd aan de hand van een opgepropt poppenbeeld, dat door de H. Vrouwen vervaardigd was. Fascikel 34 942