kleding ook iets als gespikkeld pelswerk hadden, bijeentroepen en iets druk met elkaar overleggen. 2167. Daarna zag ik Petrus en Joannes, die zich weer naar de tempel wendden, door de lamme man om een aalmoes aangesproken worden. Hij lag vóór de deur, geheel ineengekromd, leunend op zijn linkerelleboog en hij hield in de rechterhand een kruk, waarmee hij poogde, doch te vergeefs, zich wat op te richten. Op zijn bede om een aalmoes reagerend, zei hem Petrus: “Bezie ons!” De man deed dit en dan zegde Petrus: “Ik heb zilver noch goud, maar ik geef u wat ik heb: In de naam van Jezus Christus van Nazareth, sta op en wandel!” Hij richtte hem bij de rechterhand op en Joannes vatte hem onder de oksels om hem te helpen opstaan. In een oogwenk stond de arme man vol vreugd, krachtig en vast op zijn voeten en zag met verwondering dat hij genezen was. Welhaast zag ik hem springend en juichend door een tempelgang lopen (Hand. 3, 8). Maar daar zaten een twaalftal Joodse priesters in hun gestoelten en ik zag hen met lange halzen naar het rumoer omzien, want de menigte rondom de genezen lamme werd gedurig groter, zodat zij eindelijk hun stoelen verlieten en zich verwijderden. Hierop gingen Petrus en Joannes in de voorzaal (vestibule van de tempel waar de grote leerstoel staat) en daar zag ik Petrus aan de ene zijde van de voorzaal op een leerstoel treden, dezelfde waarop Jezus eens als twaalfjarige knaap onderwezen had. Dit was niet de leerstoel in het midden, waar de Heer het laatst gesproken had. De genezen lamme stond in dezelfde kring; veel volk uit de stad en vele vreemdelingen omringden hem. De H. Maagd en de overige H. Vrouwen waren reeds vroeger naar huis gegaan, maar tegen de avond waren nog andere apostelen en leerlingen binnengekomen, die hier en daar in de tempel het volk onderrichtten. Fascikel 34 947