Uit de verhalen van K.E. blijkt zelfs hoe de Jeruzalemse traditie zeer gemakkelijk is kunnen ontstaan. “Anderhalf jaar vóór haar dood”, zo vertelt K., “reisde Maria een tweede maal naar Jeruzalem … Zij werd er ziek en bleef gedurende enige dagen zo zwak, dat men geloofde dat zij ieder ogenblik kon sterven. Men dacht eraan een graf voor haar te bereiden. Zijzelf koos daartoe een grot bij de Olijfberg en de apostelen lieten er door een christelijk werkman een mooi graf bereiden. Ook verspreidde zich het gerucht van haar dood, doch als het graf voltooid was, genas zij en voelde ze zich sterk genoeg om naar haar woning te Efeze weer te keren. Daar stierf zij dan werkelijk anderhalf jaar later. Doch het graf bij de berg bleef in eer gehouden!” Katarina zegt nog dat dit gerucht van Maria’s dood te Jeruzalem tot in vreemde landen doordrong en zo is het niet te verwonderen dat het de traditie van Jeruzalem mogelijk is geweest diepe wortels te schieten. *** “Aan het huisje”, zegt nog de reeds geciteerde oratoriaan, “vonden de ontdekkers al de kentekenen terug die K.E. er aan toekende: het huisje was door de apostelen na Maria’s dood in bidplaats herschapen. De non had ook gezegd dat de voorplaats na Maria’s dood door de apostelen aan het huisje toegevoegd was. Uit het onderzoek van het gebouw bleek de juistheid van die mededeling. Ook zijn de beroepsarcheologen en architecten het eens om te erkennen, dat ten minste de fundamenten van het huis en een deel van de muren dateren uit de 1e eeuw. De stevige opbouw, uitzonderlijk voor die tijd, wijst erop dat de bouwmeester het als een voornaam gebouw beschouwde.” Ook is in de buurt van het huis het door K.E. vermelde kasteel teruggevonden (cfr. Geliebter naher Orient, blz. 18). Andere trekken van overeenkomst bevat het volgende citaat: “Nadat het puin weggeruimd was, tekenden zich de fundaties af in de vorm van 2 halve bogen. Het huis zelf had verschillende vertrekken gehad, wat Fascikel 34 24