Toen de H. Maagd enige tijd vóór haar overlijden het uur voelde naderen, waarop zij haar God, haar Zoon, haar Verlosser zou weerzien om nu voor eeuwig met Hem verenigd te worden, bad zij dat aan haar vervuld mocht worden wat Jezus haar op de dag vóór zijn Hemelvaart in het huis van Lazarus te Betanië had beloofd (zie fasc. 33, nr. 2117, alsook voetnoot 244). Mij werd nu in de geest getoond hoe Jezus toen aan Maria, die Hem smeekte om na zijn Hemelvaart niet lang meer in dit tranendal alleen te moeten achterblijven, in het algemeen zei welke geestelijke werken zij tot aan haar dood hier op aarde nog moest verrichten en hoe Hij haar openbaarde dat op haar bede de apostelen en meerdere leerlingen bij haar dood tegenwoordig zouden zijn en wat zij aan dezen zeggen en hoe zij hen zegenen moest. Zo zag ik hoe Hij bij dezelfde gelegenheid aan de ontroostbare Magdalena zegde dat zij in de woestijn verborgen moest gaan leven; en aan haar zuster Marta dat zij een vereniging van vrouwen moest stichten en dat Hij altijd met hen zou zijn. Toen de H. Maagd God nu erom gebeden had de apostelen tot haar te zenden, zag ik in verschillende, zeer ver uit elkaar gelegen wereldstreken de uitnodiging de apostelen bereiken; ik herinner mij op dit ogenblik daarover nog het volgende. De apostelen hadden reeds op verschillende plaatsen, die zij geëvangeliseerd hadden, kleine kerken gebouwd. Ofschoon een deel daarvan nog niet met stenen gebouwd waren, doch alleen armoedige muren hadden van takwerk dat met leem bepleisterd was (zoals de aardhutten der arme mensen in het Oosten), hadden nochtans alle kerken die ik gezien heb, aan hun achterzijde de halfronde of driehoekige vorm, zoals het huis van Maria bij Efeze. Er stonden altaren in, waarop zij het H. Misoffer opdroegen. Fascikel 35 75