herhaaldelijk heeft beschreven als iemand die er klaar in ziet en zeker  is van zijn zaak.    Wel kan K. zich eens in de namen vergissen, maar dit gebeurde  gewoonlijk niet, verzekert Brentano, zelfs niet wanneer zij door  ziekte, lijden, geestelijke verlatenheid in de uiterste ellende gebracht  was.  WIJ geloven dat wij K.’s familieboom (zie fasc. 1, nr. 10) volledig  kunnen betrouwen.  Toch nemen wij de Glossa over voor de een of  andere lezer die er belang in zou stellen.    Deze Glossa luidt):   “Na de dood van Joakim nam Kleofas, een broer van Jozef, Anna tot vrouw en kreeg van haar een dochter die hij Maria noemde; deze huwde met Alfeüs, die zonen van haar kreeg, nl. Jakobus, Jozef, Simon en Judas (Taddeüs). Na de dood van Kleofas nam een zekere Saloma Anna tot vrouw en kreeg van haar een dochter, die Maria geheten werd. Deze verbond zich met Zebedeüs, die van haar Jakobus, zogenaamd de Meerdere, en de evangelist Joannes kreeg. Anna heeft dus 3 mannen gehad en 3 dochters.” (Hiervan heeft voor ons alleen waarde het feit van Anna’s drievoudig  huwelijk.  In Latijnse verzen gedrongen weergegeven, luidt dit):   Anna tribus Joachim, Cleophae, Salomaeque Marias Tres parit; has ducunt Joseph, Alfeüs, Zebedeüs. Christum prima; Joseph, Jacobum cum Simone Judam Altera; quae sequitur Jacobum paritatque Joannem. *** Het betoog van Schmöger gaat verder: Dit gevoelen ten gunste der 3 huwelijken was algemeen gedurende heel het tijdperk van de Middeleeuwen tot het einde van de 16e eeuw, zoals het blijkt uit de getuigenissen van één der geleerdste en ijverigste verdedigers uit dit tijdperk, nl. Joannes Eck, kanselier aan de hogeschool van Ingoldtstad, die zo grote diensten aan de katholieke kerk in Duitsland bewezen heeft. Fascikel 35 134