in het bijzijn van veel volk op een openbare plaats. Hier zag ik dat 2 ter dood veroordeelden het gift moesten drinken en onmiddellijk dood neerzonken. Ik zag dat 2 zonderling geklede giftarbeiders in een zaal daarnaast de drank gereed maakten. De anderen waren allen met witte omslagmantels gekleed, maar dezen waren kort en nauwsluitend gekleed; zij hadden riemen om de benen en iets op de heupen hangen, als zakken; zij hadden ook helmkappen op. Ik zag dat zij rode vruchten, groene kruiden en iets als vingerdikke rietstukjes met een handpers in een kelk persten, die er bijna als de avondmaalskelk uitzag. Ik zag dat zij de beker aan de mond van Joannes te drinken hielden, want hijzelf kon met zijn geboeide handen de beker niet vasthouden. Ik zag dat Joannes bad en dan enige woorden in de beker sprak en dat daarop een zwarte damp uit de beker opsteeg en een licht erop nederdaalde en dat Joannes hem onvervaard ledig dronk, zonder enige hinder ervan te ondervinden. Ik zag hierop dat de afgodenpriester bovendien nog eiste dat hij ook die 2 doden weer zou opwekken en dat Joannes hem zijn mantel gaf om hem op de doden te werpen; ik hoorde hem ook zeggen wat hij zeggen moest, en daar hij dat alles deed, kwamen de doden tot het leven terug. Ik zag dat tengevolge van dit wonder zich bijna de ganse stad bekeerde en dat men hem eindelijk vrijliet. Ik zag te Efeze ook een tempel instorten, toen men Joannes eens wilde dwingen aan de afgoden te offeren. Over de tempel kwam als een onweer: het dak stortte in; stofwolken en rook drongen uit alle openingen en de afgodsbeelden smolten. Ik zag in Efeze een heidin, wier man nog kortelings door Joannes tot het christendom bekeerd was; zij had geen kinderen en was wonderschoon, maar zij had haar liefde voor een voorname jongeling uit de stad ingevolgd en zich in de afwezigheid van haar Fascikel 35 175