12 november 1820. – Heden door een relikwie van het martelaarskind Fidelis opgewekt,  vertelde de zienster:   Het kind dat Joannes op de schoot van zijn moeder gedoopt had, was de achterkleinzoon van dat hoogbejaarde echtpaar, dat Jezus genezen had tussen Kedar en de stad, waarheen zij hem na hun genezing tot een bruiloft gevolgd waren. De overgrootvader heette Benjamin en stamde in rechte lijn van Ruth af; ik heb in een lange reeks van taferelen hun geschiedenis en die van hun nakomelingen gezien. 2263. De ouders van het kind heetten Arab en Mara; zijn oudste broeders Jehu (Cajus = Kajus) en Machare (= Makarius). Dezen woonden bij Efeze onder de christenen, die uit Judea daarheen gevlucht waren en zich in de omkring van ongeveer een uur om het huis van Maria gevestigd hadden. Dit huis diende hun tot kerk en alle apostelen die in de nabijheid kwamen, bezochten het, en bovendien ook de kruisweg en het graf van Maria, dat nog in een zeer goede staat was en voor deze ingeweken christenen een plaats van gebed was. Arab en Mara waren door Judas Taddeüs gedoopt. Ik had een zeer liefelijk gezicht van de doop van hun jongste kind door Joannes. Hij was, na zijn oliebad in Rome, te Efeze en in de omstreken met Eremenzear en enige reisgezellen aangekomen en hield zich daar enige dagen verborgen, bezocht alleen in de nacht de woningen en verrichtte ook de goddelijke dienst in het huis van Maria. Ik zag Arab en Mara vol verlangen op de H. Joannes wachten; het was nacht en de lamp brandde in de met vlechtwerk licht gebouwde woning. Nog enige andere christenen waren in de kamer. Ik zag Joannes aan de deur aankloppen. De vreugde van de ouders was onbeschrijfelijk. De moeder nam het kind dat nog scheen te zuigen; zij hield het op haar schoot opgericht, ontblootte Fascikel 35 190