Gedurende zijn afwezigheid wendden zich de afgodenpriesters tot Astiages, de broer van Polymius en klaagden Bartolomeüs bij hem aan als een tovenaar. Toen deze nu, na de samenkomst der Apostelen, naar dit land terug wilde keren, werd hij, alvorens zijn bestemming bereikt te hebben, vastgegrepen en vóór Astiages gebracht. Deze zegde hem: “Ge hebt mijn broer verleid om uw God te aanbidden; ik wil u leren aan de mijne te offeren.” Bartolomeüs antwoordde: “De God die mij de kracht gegeven heeft aan uw broer de satan te tonen en hem, vóór zijn ogen naar de hel terug te drijven, geeft mij ook de kracht om uw afgoden te verbrijzelen en u tot het geloof te dwingen.” 2272. Aanstonds hierop bracht een bode de tijding dat de afgod van de koning te pletter gestort was. De koning scheurde woedend zijn klederen (teken van rouw, smart, verontwaardiging) en hij gaf het bevel Bartolomeüs te geselen. Hierna werd de apostel aan een boom gebonden en de huid werd hem afgetrokken, doch onder deze foltering hield hij niet op het Evangelie met luide stem voort te verkondigen totdat de beulen hem met een kort zwaard de hals doorstaken. Zij stroopten hem verder vanaf de voeten de huid geheel af en gaven ze hem in de hand. Na zijn dood wierpen zij zijn heilig lichaam ten prooi voor de dieren, maar in de nacht werd het door de nieuw bekeerde mensen weggehaald. Ik zag dat koning Polymius hem met vele mensen ging halen en hem een eervolle begrafenis bezorgde. Boven zijn graf werd ook een kapel gebouwd. 2273. Maar de heidense koning en de priesters, die Bartolomeüs verraden hadden, werden na dertien dagen volslagen razend; zij vluchtten naar Bartolomeüs’ graf en riepen hem aan om hulp. De heidense koning bekeerde zich, maar de afgodendienaars stierven een vreselijke dood. Fascikel 35 205