Tomas zag er tegen op naar India te gaan. Hij had, alvorens er

naartoe te trekken, vaak dromen dat hij in Indië grote en prachtige

paleizen bouwde. Hij begreep niet aanstonds de betekenis van die

dromen en verwierp ze, omdat hij geen bouwmeester was. Maar

de inwendige aandrijving die hem naar Indië stuwde, waar hij

vele zielen zou bekeren en winnen, liet hem niet los.

Zijn apostolaat in dat land was bedoeld door het bouwen van die

schone paleizen. Hij deelde zijn twijfel aan Petrus mee en deze

sprak hem moed in en overhaalde hem om zich naar Indië te

begeven.

Hij vertrok langs de Rode Zee en hij kwam ook op het eiland

Sokotora, en preekte daar het Evangelie, doch bleef er slechts

korte tijd.

***

(Verder geven wij als commentaar alles achter mekaar, wat wij over

Tomas uit de kerkelijke schrijvers weten, zonder te kunnen zeggen in

hoever dit alles betrouwbaar is).

In de tweede stad in Indië, waar Tomas kwam, vond hij een groot

feest bereid. Hij predikte en genas zieken. Hierop verleenden de

koning en vele mensen hem gehoor; hij won er zovele

aanhangers, dat een jeugdige afgodenpriester een grote haat tegen

hem opvatte en hem midden in een sermoen in het aangezicht

sloeg. Maar Tomas was zeer zachtmoedig en bood hem ook zijn

andere wang aan en dankte zijn belediger. Dit maakte op de

koning en het hele volk een zeer diepe indruk; zij aanzagen

Tomas voor een zeer heilig man en zelfs de afgodendienaar

bekeerde zich. Zijn hand werd met de wonden van de

melaatsheid bedekt, maar Tomas genas die en de bekeerde werd

nu zijn trouwste en ijverigste aanhanger.

Tomas bekeerde ook de dochter van de koning en haar man –

deze laatste was bovendien door de duivel bezeten – en nu reisde

de apostel van hier naar het Oosten. Nadat de dochter van de

Fascikel 36

214