hierop ging het onweer liggen en zij bereikten behouden en gelukkig het schip. Tomas hielp met allen mee om zand en water uit het schip te verwijderen. Het was nog niet beschadigd en nog bruikbaar, en, nadat de averij hersteld en het schip weer vlot geraakt was, wendde de kapitein van het schip zich tot Tomas, wiens wonderen en liefdeleer hij had horen roemen en nu ook zelf gezien en gehoord had, en smeekte hem te willen meevaren met hem naar Japan. Maar de reisgezellen van Tomas wilden daarin niet toestemmen, tenzij onder voorwaarde dat de Japanees hun beloofde hem terug te zullen brengen. Tomas stelde in het land dat hij verliet, verscheidene leraars aan en voer met de man naar Japan, waar hij ongeveer een half jaar gebleven is. Zij bereikten een Japanse zeestad, die een naam had als Kivivia, maar van de juistheid van die naam ben ik helemaal niet zeker; zij voeren er tussen de huizen in. Deze stad is in 2 driehoeken gebouwd aan de beide zijden van een stroom of een kanaal. Men kan er te water ook achter varen. Aan de andere kant zijn torens en zwarte glinsterende muren of bolwerken langs het water. 2285. Alvorens weer af te varen, heeft Tomas een profetie in deze stenen gegrift met een instrument dat zij ook op het schip gebruikten, men kon er stenen mee splijten. De letters betekenden ieder een gans woord en waren zeer groot. Het was een samenvatting van de leer van Christus, met de vermelding dat ze hier verkondigd was, maar dat ze, tot op kleine overblijfselen na, weer uitgewist of vergeten zou worden, dat dan iemand zou komen, die ze opnieuw bekend zou maken, en dat ze daarna nogmaals vergeten zou worden, dit keer evenwel volledig. Hij vermeldde ook de oorzaken; dat zij hun hart voor die leer zouden sluiten (und dass sie sich ganz verschliessen würden). Maar later zouden halve christenen komen, de laatste sporen terugvinden en bewaren, en eindelijk zou de ware leer weer ingang vinden. Fascikel 36 222