(De auteur van het artikel geeft er 4, geheel verschillend in lengte, inhoud en betekenis; dus alle onbetrouwbaar en onzeker; onnodig er ook maar een van over te nemen; bedoeld is het artikel in ‘De Bode van het H. Hart’, 1953). b) Eveneens op het altaar vindt men een schilderij van Onze- Lieve-Vrouw met het Kindeke Jezus. De schilderij zou één van de 7 portretten zijn of beter afbeeldingen van de Moeder Gods, die door de H. Lukas geschilderd werden en Tomas zou deze kopij naar Indië gebracht en als zijn dierbaarste schat steeds bij zich gehouden hebben. De schilderij in rood, blauw en goud is op hout. Op een afstand schijnt ze zeer goed bewaard, maar ze van dichtbij bekijkend ziet men dat de verf op verschillende plaatsen gebarsten en op andere plaatsen helemaal verdwenen is. Men wijt dit aan de verberging van het beeld onder de grond in onveilige tijden. Men vertelt dat een bisschop van Malypore eens een schilder ontbood om de beschadigde plaatsen bij te werken. Toen deze beweerde dat hij de schilderij wel opknappen kon, maar evengoed een veel betere kon schilderen en reeds de borstel ter hand nam om er mee te beginnen, hij met blindheid geslagen werd. (Let op het woord: ‘Men vertelt’). Op het einde van de voorgaande eeuw trachtte men opnieuw de beeltenis te retoucheren, maar na herhaalde pogingen moest men het opgeven, daar alle verf ogenblikkelijk van het beeld afrolde, precies of het kwikzilver was. “Die namiddag”, zo besluit de pelgrim-artikel-schrijver zijn relaas, “is het mij duidelijk geworden dat Sint-Tomas zeer innig verbonden is met het leven van de christenen in Zuid- India, vooral in het leven van hen die zo fier zijn op de naam van Tomaschristenen.” *** Fascikel 36 237