Het ‘adoro te’.   Ter herinnering aan de H. Tomas  ‘k Aanbid, verborgen Jezus, U devoot,   die U van alle grootheid hier ontbloot   om nederig te zijn mijn zielebrood,   mijn hulp, mijn toevlucht en mijn reisgenoot.   Zien, smaken, voelen komen niet te pas,   ‘t geloof is hier het enige kompas!   ‘Dit is mijn lichaam’, nooit iets waarder was:   aanbid de Heer in dat monstranseglas!   Aan ‘t kruis waart Gij verborgen slechts als God,   hier ondergaat uw Mensheid ‘t zelfde lot!   ‘k Behoef om ‘t aan te nemen geen gebod,   want deze waarheid is mijn hoogst genot!   ‘k Zie hand noch voet noch zijde met een wond,   ‘k hoor niet als Tomas woorden uit uw mond,   en toch voor heel de wereld ik verkond   dat nergens ik U tastelijker vond!   Gedachtenis aan Jezus’ liefdedood,   o levend, levengevend zielebrood,   maak mijn geloof en hoop onmeetlijk groot   en doe mijn liefd ontvlammen gloeiend rood!   O Goede Pelikaan, o Jezus zoet   die met uw vlees en bloed uw kindren voedt,   was rein mijn ziel van alle vlek in ‘t bloed   waarvan één drop voor alle schuld voldoet!   O Heer! die blanke sluier blijft steeds dicht!   Hoezeer verlang ik dat hij wordt gelicht!   en dat op uw ontsluierd aangezicht   in ‘t glorielicht mijn blik zich eeuwig richt!     Fascikel 36 241