2294. Nu zag ik de apostelen met een talrijk gevolg wegtrekken naar een grote stad aan een stroom, Babylon. In dat land waren vele kanalen en in de stad enorme, uitgestrekte, massieve gebouwen. Het ging hun daar goed, doch ik zag vele gebeurtenissen voorafgaan, die ik me niet meer herinner, tenzij dat ik in het bijzijn van de koning verscheidene afgodenpriesters in een vergadering tegen de apostelen zag optreden. Enige van die priesters hielden een bundel slangen van een arm lang in hun beide handen gevat, terwijl andere er in elke hand enige vasthielden. Die slangen waren ronder dan palingen en iets dunner; ze hadden ronde koppen, open bekken en staken spitse, schichtvormige tongen uit. Zij lieten ze tegen de apostelen los, maar ik zag ze onmiddellijk, als vlogen ze gelijk pijlen, op degenen toeschieten, die ze gebracht hadden; zij wonden zich om hun slachtoffers die luide schreeuwden, en beten hen, totdat de apostelen hun het bevel gaven hen los te laten. Ook zag ik nu velen in die stad christen worden, ook de koning zelf. Ik vermoed dat de leerling Abdias die hen vergezelde, in deze stad gebleven is. Zij echter gingen naar een andere grote stad en waren daar ten huize bij een christen. In de stad ontstond een oproer en ik zag dat zij in het gezelschap van hun gastheer naar een tempel geleid werden, waar gouden en zilveren afgodsbeelden op raderen stonden (op een bodem of karkas op wielen om de afgod die niet gedragen, maar vervoerd werd, te verplaatsen); het was namelijk als een troon op wielen, waarop zij te midden van de tempel ter verering geplaatst waren. Een verbazende menigte mensen was binnen en buiten de tempel verzameld. Ik herinner mij dat de afgodsbeelden stukvielen, meerdere voorwerpen van de tempel neerstortten en dat de beide apostelen zonder zich te verdedigen in een ordeloze oploop door het volk en door de priesters met allerhande wapenen, naar gelang ieder er had, heen- en weergerukt en gestoten en gedood werden. Fascikel 36 247