gestort en bleef in iedere haak zolang hangen, tot zijn vlees scheurde en hij in de volgende, lagere haak viel. Terwijl hij dan daar zo hing, hoorde ik hem tot het omstaande volk roepen: “Mijn lichaam hangt in de lucht, maar mijn ziel is beneden bij u.” In die toestand vermaande hij nog voortdurend het volk, tot hij tenslotte op de grond terechtkwam; hier staken zij hem in de keel en dan bad hij nog een hele psalm. Zijn lichaam werd in de graven van de andere martelaren bijgezet, en wanneer later, ik meen door de H. Hilarius, een kapel boven het graf van de eerste Saturninus opgericht werd, bracht men nog vele andere lichamen daar naartoe, zodat men na verloop van tijd de 2 Saturninussen niet meer wist te onderscheiden. In Toulouse was de zedeloosheid zo groot, dat de heilige bisschop eens zeide: “De stenen van deze stad zullen op de jongste dag dit losbandige volk aanklagen.” Fascikel 36 278