Ik bemerkte daar ook Saulus, een buitengewoon ernstig en militant Farizeeër. Hij had alle nodige maatregelen en schikkingen voor de steniging getroffen en de stenigers legden hun mantels bij hem in bewaring. Stefanus hield de handen biddend omhoog geheven en waggelde niet onder de steniging; het was als voelde hij de stenen niet; hij maakte ook geen schokkende, stuiptrekkende of afwerende bewegingen; hij scheen in extase te zijn, keek omhoog in de hemel die boven hem open was en hij zag Jezus en bij Jezus Maria, zijn heilige Moeder. (Ze was nog niet gestorven, maar ze kon hem evengoed in de hemel verschijnen, als ze verscheen aan de H. Jakobus bij Saragossa in Spanje). Eindelijk werd hij door een steen aan het hoofd dodelijk getroffen en zonk zielloos neer. Hij was een schone, grote en jeugdige man, met glad bruin haar. Saulus maakte op mij, zelfs bij zijn onbesuisde voortvarendheid en ijver bij deze steniging niet zulk een walgelijke indruk gelijk de meeste anderen, die vol nijd en huichelarij waren, want hij deed het uit een blinde, onbezonnen, maar toch goed bedoelde ijver voor het Jodendom. Daarom heeft God hem ook verlicht en uit zijn dwaling geholpen. 2312. Ik zag later nog het volgende. Een eerbiedwaardig man, in wit gewaad en met een lange baard en met een kleine gouden roede in de hand, naderde ‘s nachts in een verschijning tot een priester die in zijn bed te slapen lag. Aan de rechterzijde van deze verschijnende man stond een hogere en een lagere bloemenpiramide in 2 vazen, en aan de linkerzijde hetzelfde; het waren piramidevormig groeiende struiken en de verschijning zegde: - “De rode struik beduidt Stefanus, - de ene van de 2 witte Nikodemus en Fascikel 36 281