Gebed tot de H. Stefanus, diaken, wonderdoener en  eerste bloedgetuige.  O roemrijke heilige martelaar, ik groet u, ik eer u, ik prijs u en wens u  geluk met de grote eer die u als martelaar ten deel is gevallen en nog ten  deel valt ieder jaar op uw feest.    Ik verlang uw machtige voorspraak te ondervinden en vooral mij  gesteund te voelen in mijn strijd tegen mijn geestelijke vijanden en gered  te worden uit hun hinderlagen en vervolgingen.    O aanvoerder van het leger der bloedgetuigen, voorbeeld der belijders,  roem van de leraren, trouwe navolger van de gekruisigde Heiland,  bijzondere vriend van de allerhoogste God, hoe heerlijk is uw liefde voor  Hem geweest, daar gij in het aanschijn van een bende razenden uw  geloof in Hem onverschrokken hebt beleden, hun hardnekkige boosheid  met striemende verwijten hebt bestraft, hun vervolgingen met een blij  gemoed hebt doorstaan en hun wrede steniging onberoerd hebt  ondergaan.    In het uur van uw dood hebt gij voor uw moordenaars gebeden, met de  ogen des lichaams de glorie des hemels aanschouwd.    Tenslotte, door hun stenen getroffen hebt gij, knielend en biddend, de  geest gegeven.  Dan is uw ziel ten hemel gestegen, omgeven door  engelen en ten aanschouwen van al zijn uitverkorenen heeft Christus u  met de hoogste eer verwelkomd en met de kroon der eeuwige glorie  gesierd.  Aanvaard mijn gelukwensen met uw hoge verheffing, uw grote  beloning en eeuwig geluk.   Maar wat u nog groter maakt dan al deze gunsten en voorrechten, is uw  heldhaftige liefde voor uw dodelijke vijanden, voor uw wrede stenigers,  aan wie gij van harte hun gruwelijke misdaad hebt vergeven, voor wie gij  met gebogen knieën en gevouwen handen, met wenende ogen en  medelijdend hart hebt gebeden en vergiffenis gevraagd, zoals uw Heer  en Meester Jezus, met deze woorden: “Reken hun, o Heer, deze zonde  niet aan.”  Onder het uitspreken van deze laatste, roemrijke woorden,  hebt gij de geest gegeven en is uw ziel aanstonds daarop ten hemel  gevaren.   Fascikel 36 286