Ik heb haar (in dit visioen) eerst in Betanië gezien in het huis van Lazarus, dat het grootste en schoonste huis van Betanië is, hetzelfde waarin ik de Heer, vóór hij de laatste keer naar Jeruzalem ging, zag eten en waar vele mensen in het voorhof en onder de zuilengangen aten. Dit huis was het erfgoed van de vader van Lazarus. Ik zag ze deze nacht, alle drie: Lazarus en zijn zusters, nog tezamen. Ik zag Lazarus en Marta eenvoudig, menslievend en milddadig leven, maar Magdalena zag ik tot hun groot verdriet een zeer ijdel, ergerlijk en wellustig leven leiden. Zij woonde op de bovenste verdieping en had 2 dienstmeiden en 2 pages tot haar dienst. Ik zag haar buitensporig in haar opschik en klederdracht. Prachtig opgesmukt ging zij zitten op een plaats, waar zij door iedereen gezien kon worden en zij schaamde zich voor de mensen over haar brave, eenvoudige broer en zusters. 2327. Magdalena had een met tapijten bedekte zetel als een kleine troon en liet die op het dakterras van het huis brengen, en dan zat zij daar dikwijls in de overdadigste optooiing te wachten op haar gasten. Dit waren mannen en vrouwen, die haar in groot getal uit Jeruzalem kwamen bezoeken. Zij was zeer groot, lijvig en fors, had blond en zeer lang en weelderig haar, mooie handen en een aangename kleur. Zij was in haar opschik buitensporig, bij zover dat ze stijf was van de overdadige sieraden en kleinodiën. Zó zag ik haar dáár boven op het platte dak zitten. Haar haar was bedekt met een soort muts van vaalgele stof, vol parelen en geheel kroes als kant, waarin de parelen en de schitterende sieraden en vele fijne golvende lokjes verwerkt waren. Van de bovenpunt van deze hoofdbedekking hing een lange, doorschijnende sluier van achteren tot op de grond neer. Rond haar hals was een soort kraag, die vouwenrijk en eveneens kroes was en die reikte tot tegen de kin; haar borst was met een rood- en witgebloemde glanzende stof bedekt, die een stijf Fascikel 36 310