de zuilengang en knoopten gesprekken aan met de voorbijgangers die bij hen stil hielden, of met nieuwsgierigen, die zich om hen verzamelden. De derde dag werden zij vóór de stadsmagistraten gebracht en dan zag ik hen in 2 gescheiden groepen in 2 verschillende plaatsen geleid worden. De mannen bleven bij de burgemeester in het stadhuis, maar de vrouwen werden in een huis in de stad gebracht; men behandelde hen goed en bood hun spijzen aan. Ik zag dat zij op de plaats waar zij kwamen, zich verantwoordden en het Evangelie predikten en dat de burgemeester door gans de stad bekend liet maken dat door niemand enig leed aan deze mensen aangedaan mocht worden. Ik zag dat vele burgers zich kort daarop lieten dopen en dat Lazarus uit een groot bekken doopte, dat op het plein vóór de tempel stond en dat de tempel weldra niet meer druk bezocht werd. Als ik het goed voorheb, liet ook de burgemeester zich dopen. 2330. Ik zag nog dat zij niet lang meer daar tezamen bleven en dat Lazarus als bisschop het predik- en leraarsambt in de stad waarnam. Magdalena scheidde zich van allen af en ging vrij ver van de stad een spelonk in de woestijn bewonen. Maar Marta begaf zich met Marcella en de andere (haar eigen) dienstmeid meer naar het westen (niet: oosten) in een wild rotsgewest105. Hier woonden reeds verscheidene vrouwen (een soort slavinnen) in kleine hutten die zij tegen rotsspelonken aangebouwd hadden. Zij werd daar gastvrij ontvangen en deze vereniging ontwikkelde zich later tot een kloostergemeenschap. 105 Wild rotsgewest. – nl. het gebergte 2 uren ten zuidoosten van Tarascon. De naam van deze bergketen is Alpines (Alpilles). Als men van Tarascon oostwaarts naar Saint-Remi gaat, volgt men de noordelijke voet van dit bergmassief. Het bevat steengroeven, waaruit men reeds in het Romeinse tijdperk bouwmateriaal trok voor de bouw van de stad Arles. Die keten loopt van west naar oost als een reusachtige muur. Fascikel 36 314