In die dagen herhaalden zich de verschrikkingen van 1793.    Op 22 augustus daaropvolgend werd Brune te Avignon door het  verbitterde volk in de Rhône geworpen, waar hij de dood vond.   De grotkerk werd spoedig nog eens hersteld.  In mei 1822 waren alle  werken voltooid.  De altaren van Magdalena en van Onze‐Lieve‐Vrouw  waren geheel nieuw.  Onder grote toeloop van volk werd ze door de  aartsbisschop van Aix ingewijd.  Een processie van meer dan 40.000  bedevaarders – iets ongewoons voor dat ontoegankelijk gewest – ging  er opvolgenlijk de kerk binnen.   Het stadje St. Maximin met zijn 2.500 inwoners ligt in een ruime vlakte,  die ten westen beheerst is door het Zureliusgebergte (893 m).  In haar  tegenwoordige toestand dateert de kerk uit de 13e eeuw; ze is gebouwd  boven een oude crypte die de 4 boven vermelde graven bevat.  Van  buiten valt ze weinig op, maar binnen is ze zeer schoon, rijk en zelfs  grandioos.     Aan dit verhaal over de familie van Lazarus en aan het commentaar dat  erbij behoort, zijn er nog 2 bemerkingen te voegen over tradities die er  verband mee houden.   1e bemerking:  In fasc. 34, ‘Uitweiding over Efeze, stad en omgeving’, hebben wij in de  beschrijving van het oude Efeze een vals graf van Magdalena vermeld.   Op het stadsplan is dit graf aangeduid door het getal 27.    Fascikel 36 334