De Grieken of oosterse Kerk houden immers staande dat Magdalena in  Efeze zou begraven zijn, en deze traditie, die, ons inziens, alleszins de  kwalificatie van ‘flauw’ of zelfs ‘ongegrond’ verdient, gaat nochtans  terug tot de 7e eeuw, nl. tot de eerste getuige van deze mening, de  Patriarch Modestus van Jeruzalem (632).  Dan kunnen nog genoemd  worden Gregorius van Tours, de monnik Cedrenus.    Keizer Leo van Konstantinopel, bijgenaamd de Wijze of Wijsgeer, zou  haar lichaam in de 9e eeuw naar deze stad hebben laten overbrengen  (cfr. D.B. Ephèse, c. 1844).    Deze traditie komt niet in aanmerking om met de westerse vergeleken  te worden.    Aan haar ontstaan kunnen wij overigens een redelijke verklaring geven.    Katarina vertelt van een andere leerlinge van Jezus die in vele opzichten  een grote overeenkomst vertoonde met Magdalena, zodat men reeds  bij Jezus’ leven die 2 vrouwen vaak met elkander verwarde.  Die andere  vrouw was Maria de Sufanietin.  Het is zeer goed mogelijk dat de laatste  behoorde tot de vrouwen die met Maria mee naar Efeze gekomen  waren, in Efeze na haar dood begraven werd en dat men ze naderhand  voor Maria‐Magdalena gehouden heeft of ze zelfs moedwillig zo  genoemd heeft, om op haar graf fier te kunnen zijn.    De gelijkenis van deze 2 personen met de verwarring die eruit ontstond,  zoals K. dit beschrijft, kan men lezen in fasc. 21, nr. 952, na midden.  Het  zal voor de lezer interessant zijn deze passage eens na te zien, en ook  vooral het commentaar erop, fasc. 21, nr. 952, voetnoot 478.     2e bemerking:  Een 2e bemerking bij dit kapittel betreft een traditie die bestaat op het  eiland Cyprus in verband met Lazarus.    Ze houdt dat Lazarus met zijn zusters en nog anderen, tot ballingschap  veroordeeld zijnde op een gehavend schip gezet en in zee gedreven  werden, doch in plaats van te Marseille, landden op de oostkust van het  eiland te Kition, thans Larnaka één van de voornaamste havens van het  eiland.  Na daar 30 jaar bisschop geweest te zijn, zou Lazarus daar  gestorven en begraven zijn.   Fascikel 36 336